-
Pubervraatzucht en Puistenvoer.
Er kwam een instastory voorbij van een kind die ontbeet met spagetti (no names Clau 😉 Ik schoot in de lach en dacht: Get, waar heb je zin in ’s ochtends…. tja Anette liep deze week ook op een soort van ontbijt-tijd . Lees : half in de ochtend, want met thuisscholing komt haar maag wat later op gang. Met een zak chips loopt ze langs me om zich terug te trekken in haar girlcave Ik zou er net wat prekerigs met een vleugje pedagogie over gezond eten uitgooien tot daar een flashback van mezelf voorbij kwam. (OEI!). Waar in ik elke week op zondag met een zak chips (die…
-
Klein Azië in intiem Brazilië
Gre, wil jij een villagemom worden? Oei was mn eerste gedachte. Hoe ga ik dat combineren met mijn column op de radio. Is het dan “leuk” genoeg om de column over te schrijven naar een blog? Ja, misschien kan ik dat wel eens doen. Maar welke doelgroep leest nou villagemoms? Das duidelijk, types zoals ik. Uitgezakte, oververmoeide, carrière makende, wijnzuipende moeders. Hoofdzakelijk denk ik dan he.. het kan natuurlijk dat jij niet in deze categorie valt. Maar een ding is hier een gedeeld ding. We hebben veel leed. Vrouwenleed. En als ik het ook even goed inschat, houden we van het leed van een ander wat toch wel erg lijkt…
-
HPV, PAP & CIN
Verjaardagen zijn leuk tot je negentwintigste. Daarna tel je niet meer want die dertig is een dingetje hoor. Je mooiste jaren zijn geweest. Wat kan ik met weemoed terug denken aan de tijd toen ik een tiener was of begin twintig. Niet om wat te zeggen maar ik was bloedje knap. Een figuurtje waar Doutzen Kroes een moord voor doet en geen hangend velletje aan mijn lijf. Maar jongens jongens wat was ik dom. Want denk je dat ik het zelf zag? Nee natuurlijk niet, ik zag (als ik heel hard trok), een vreselijke vetribbel. Monsterachtig in zijn proporties. Afgrijselijk. Dus zat er maar één ding op wanneer je naar…
-
Pubers, poep en penetrante luchtjes
Het is weer zover. Nu verder dan ooit tevoren. Beschimmelde glazen waar waarschijnlijk ergens eerder deze week ijs in heeft gezeten. Kruimels, brood en ei resten… of wacht het kan ook een wrap geweest zijn. Nou goed, niet meer te achterhalen. Mijn bloed begint al te borrelen, het kookpunt stelt zich nog even uit, als mijn één-na-jongste dochter (K1) een oorverdovende serenade afsteekt. Deze keer niet “zullen wij een sneeuwpop maken?” of het welbekende “let it gooooo”, maar een jankballade die uit de badkamer lijkt te komen…. Oh crap! Why? Wat nu weer…. Grrrrr… Ik kijk even omhoog en slaak een zucht. Hardop zeg ik “gief mai kracht”. Met…
-
Schone schijn, Mom vs Mom
7234 stappen voor vandaag… crap dat wordt vanavond nog een extra rondje. Het enigste waar ik tot nu toe nog echt controle over heb is dus mijn 10.000 stappen per dag halen. De sportscholen zijn dicht dus je moet toch wat, inclusief je waffel dichtnaaien en je blijft zowaar een beetje in shape. En ik heb het nodig, om even een moment alleen te zijn, om te ontprikkelen en op te laden om een goede moeder, werknemer en vrouw te kunnen zijn. Want om heel eerlijk te zijn heeft de afgelopen tijd als moeder, juf en werkneemster (thuis) me volledig gesloopt. Jezelf letterlijk en figuurlijk in bochten te wringen waarvan…
-
Help! Ik krijg een kind!
Daar zit ik dan in de bank… wachtend op Jacob. Hij moet drie uur rijden om thuis te zijn. Ik vreet zowat m’n nagels op, om niet stiekem de foto’s van ons jongetje te bekijken. Deze waren namelijk gelijk naar ons toe gestuurd. Help! Ik krijg een kind! Het is nog niet te bevatten. Nadat ik voor de zoveelste keer uit het raam heb gekeken, zie ik Jacob aankomen. Eindelijk kan ik ons jongetje zien. We openen de foto’s en we zijn stil. Voor de mensen die ons kennen… wij zijn nooit stil. Nu waren we stil. Beiden zaten we met een dikke brok in onze keel te kijken naar…
Voor en door The Urker Village People