Als melkfabriek door de boodschappengekte
De titel spreekt eigenlijk al voor zich, althans dat vind ik zelf. Ik ben tegenwoordig “de Melkfabriek” in huize Kramer. Ja ! Ik geef borstvoeding.. en nee dat was niet gepland. Bij onze eerste dochter was dit is een regelrechte ramp, en zodoende had ik er nu eigenlijk niet eens meer op gerekend. Maar onze tweede kruimel had dit dus gewoon in de planning, mooi meegenomen toch. Want laten we eerlijk zijn het is wel lekker makkelijk en die Nutrilon is pokke duur.
Toch was de vreugde niet van lange duur want ondertussen krijgt de kleine er ook een flesje bij. Ach, dit word dus niet de zoveelste borstvoeding blog want ik heb nu dus beide gedaan en het is allemaal dikke prima. Ik sta met allebei de benen in een ander kamp.. en mijn gewilde gestructureerde drang kan ik gewoon voortzetten. Mijn man en ik hebben om de beurt nachtdienst, als die voorkomt ( haha die fles heb ik dus wel s’nachts in gezet )en zo krijg je dus het nieuwe fenomeen “Happy Mother, Happy Daughter” zij tevreden, ik tevreden.
Maar dan moet ik nog blijven nadenken over wat ik zelf eet.. meestal is dit niet zo moeilijk, ik hou van structuur immers.
Maandag knollen, dinsdag bieten, woensdag blauwe hap.. haha het verandert echt wel hoor zo nu en dan. Ik hou gewoon van praktisch en vooruit kijken op de zaken..
Totdat je moet verzinnen wat je gaat eten met 1e,2e en op zen Urkers met 3e kerstdag, oh en oud en nieuw komt ook nog om een hoekje en 4 dagen daarna is de oudste kruimel jarig.
Are you kidding me ??
Eten word met deze dagen letterlijk vreten. Plaatsvervangende schaamte nam de overhand toen de boodschappen letterlijk de koelkast uitvielen, en ik borden met eten stond leeg stond te schrapen in de vuilnisbak. Wat hebben wij het ook goed, en wat heb ik mij dit het afgelopen jaar te weinig beseft.
Om de drukte enigszins te ontwijken en even een uurtje voor mezelf te hebben besluit ik de avond voor oud en nieuw nog boodschappen te doen voor nieuwjaar.. dat was dus echt het slechtste plan ever..
Op de 3 bussen slagroom voor 3 euries na is de winkel nagenoeg bijna leeg, ik verlaat de winkel dus met 3 bussen slagroom want dat maakt de voeding zo lekker vet houd ik mezelf voor.
Vanmorgen (oudjaarsdag) dus maar vroeg uit de veren op naar Emmeloord, in de hoop dat ze daar niet net hebben gedaan of de oorlog nabij is en de voorraadkelders moeten worden gevuld. Ik heb geluk, niet alleen met de boodschappen maar ook met de vriendelijke plaatsgenoten die ik daar tref en die hetzelfde briljante idee hadden als ik.
Tevreden loop ik de winkel uit en vervolg na een flinke kop koffie bij mijn oma mijn weg weer terug naar ons mooie Urk, waar dan eindelijk mijn dankdag kan beginnen.
Dankdag, wat een bijzondere dag.
Dankbaar voor alles wat wij hebben mogen ontvangen, dankbaar voor alle veranderingen die juist hadden moeten gebeuren, en dankbaar voor de mensen om mij heen.
Want het is niet vanzelfsprekend..
Want hoe kan je vandaag dankbaar zijn als je het afgelopen jaar een dierbare hebt verloren…
Hoe kan je dankbaar zijn als je het afgelopen jaar jezelf bent vergeten om de zorgen om je kind….
Hoe kan je dankbaar zijn als je ongeneeslijk ziek bent geworden..
En ben je nog dankbaar als je huwelijk is stukgelopen ?
Ik weet het niet, maar het afgelopen jaar leken deze onderwerpen schering en inslag op ons Urk. En wat ben ik dan blij en trots om op Urk te mogen wonen waar we met zijn allen om elkaar heen staan. Waar we op staan tegen de negatieve media en waar we nog omkijken naar elkaar… Ja, ook voor ons Urk ben ik dankbaar.