“Krek”

Precies, net, even. Allemaal synoniemen voor het woord krek in het Nederlands. Toch vind ik dit woordje in het Urkers vele malen beter. Het omvat voor ons zoveel meer en ligt ook gewoon lekker in de mond. En als je het hebt over krek dan kom ik in de picture. Allemaal dankzij mijn moeder, die is gewoon über krek of zoals we ook wel zeggen “as de braand” en ik hou er van. Ik word net als mijn moeder intens gelukkig van een nieuwe fles Dettol en wanneer zwager een fles roze sop van de Coop voor me neerzet kan ik hem wel afpoesen. 

Buiten enkele dottes om (no offense) zijn wij Urker vrouwen allemaal krek. De knap ingerichte vensterbanken waarvoor ik graag ’s avonds even een rondje doe, het beddengoed dat op maandag uit de ramen hangt en sinds kort de werkkleding die niet meer naar vis ruikt maar naar een overdosis wasparfum zijn allemaal tekenen dat wij graag krek zijn.

Drie keer per jaar zet ik mijn schoonmaak tik aan de kant en dat is met onze verjaardagen. Hoewel ik de dag ervoor alles spik en span heb gesopt kan en mag er deze dagen alles in ons huis. Zo ook 2 weken geleden toen we onze dochter haar verjaardag vierden inclusief kinderfeestje. Een peuterpuber feestje met welteverstaan 10 kinderen. Wat had ik aangehaald?! Maar goed we gingen ervoor. Stoelen vol mayonaise en lolly’s aan het plafond maar ze hadden lol en daar ging het om. Ik had veel geluk aan mijn zusje die als juffrouw optrad in dit chaotische tafereel.

Nadat de laatste kinderen goed en wel opgehaald waren door hun ouders was het tijd voor de “grote visite”. Het huis zat barstensvol en onze dame werd meer dan verwend. Zij genoot dus ik genoot.

De laatste gast, die me door en door kent, heeft in de gaten dat mijn handen ondertussen beginnen te jeuken en besluit om ook te vertrekken. Ik begin te ruimen en laat ondertussen mijn emmer vollopen met gloeiend heet water en een flinke scheut Ajax. Met de stofzuiger zuig ik wat Lenor wasparels op en ga aan de slag. Ik heb hier op mijn kostelijke zaterdagavond een volksverhuizing in gang gezet en ben niet meer te stoppen.

Rond 23:50 uur is alles weer steriel en ruim ik mijn verzameling Hara en Jemako weer op. Ik pluk nog een stuk taart uit mijn haar en schenk tevreden een speatjen voor me in. Uitgeput ga ik aan de keukentafel zitten en geniet van ons schone huis. De chloorlucht, die al aardig wat hersencellen van me heeft vernield, doet me bedenken dat het zo weer maandag is. Maandag…. die verrekte maandag…. ik hou er van, dan maar krek.