Lekker.
Afgelopen zaterdag ging ik naar de haven met de regen vol in mijn snufferd. De wind die mijn pas geföhnde haar in model bagger blies was ook van de partij. Maar ja ik moest naar de kippenboer. Niet zozeer omdat het daar altijd gezellig is maar ik moest een lading kip hebben. Dat ik bij mijn moeder kost eet maakt niet uit, je moet altijd wat thuis hebben voor de weghap.
Tijdens een gesprek met vriendinnen, echt waar op een gegeven moment kom je op een leeftijd dat je serieus waar hier een hele avond vol over kunt mekkeren, blijk ik toch altijd weer de top aan te voeren in de uitgaven als het om eten gaat. De Rabobank denkt waarschijnlijk dat ik een gezin heb met 10 kinderen en een x aantal gastarbeiders die dagelijks aanschuiven. Het grootste gedeelte van mijn geld gaat dus op aan eten. Ik voel eigenlijk niet eens de behoefte om me te verontschuldigen. Een mens moet toch eten?
Met grote verbazing kan ik dan ook de artikelen lezen die vandaag de dag de media domineren. De aanval op boeren, koeien, kippen en ook onze eigen vissers die in het nauw gedreven worden omdat tegenwoordig alles slecht voor je is vind ik weerzinwekkend. We leven in een tijd dat je je haast moet verontschuldigen als je een lekker visje eet. En noem helemaal niet de dikke vette boerenkarbo van de slager want dan ben je helemaal gedoemd.
Gelukkig niet op Urk. Op Urk hebben we bijna meer slagers dan kerken. Volgens mij hebben ze in Emmeloord maar één echte slager? Op Urk hebben we ook gewoon twee bakkers naast elkaar en dat werkt ook nog. Een warm bolletje is daarom nooit verder dan twee minuten. Op Urk hebben we aan elke kant van het dorp een groenteboer die gelukkig komkommers verkoopt zonder plastic eromheen!
Op Urk hebben we of kennen we altijd wel iemand die een lekker visje voor je kan regelen. Dan kan het dus voorkomen dat als je uit bad komt er plotseling een emmer tong bij je voor de deur staat of er komt een roedel langoustines je keuken binnen wandelen.
Wij eten gewoon alles. Vlees haal je bij de slager, brood bij de bakker. Gewoon zonder gedoe.
Mensen die mij volgen op Instagram weten dat ik vaak in de keuken sta om gerechtjes te maken en te proberen. Vind ik gewoon leuk om te doen. Eng gelukkig word ik als mijn broertje een stukje vis voor me heeft gerookt en de andere broer kreeftjes voor me mee neemt. Een vader die St. Jacobs schelpen vangt voor je is toch een geschenk uit de hemel? En vangen ze een bijzonder visje? Ze nemen het voor me mee en ik ga helemaal uit mijn dak van geluk.
Datzelfde heb ik met vlees. Wanneer de slager me binnen ziet komen dan begint hij alvast de buikspek te snijden. Er ligt standaard een biefstukje in mijn koelkast. Op mijn verlanglijstje staat een klein bbq-eitje waar ik uren hompen vlees op kan bereiden. Er is niets lekkerder bij een glaasje wijn dan een goed stukje vlees!
Tijdens een gesprek met vriendinnen (zijn ze weer) kregen we het over lijnen. De ene kauwt geen koolhydraten, de andere die vast zo af en toe en ga zo maar door. Maar ik heb dus een theorie en daar geloof ik heilig in. Mensen die mij kennen weten dat als ik ergens in geloof dat ik daar niet zomaar vanaf te brengen ben dus alle tegenstanders: I dare you.
Alles wat onze lieve Heer gemaakt heeft is goed voor je. En alles wat niet voor voedselconsumptie is bedoeld moet je lekker in de kliko mikken.
Het is heel simpel, ik ga het niet verder uitleggen maar denk daar maar eens over na:) Dan geniet ik van het feit dat ik een verwende Urker ben, een echte eetsnob. En misschien ooit mijn eigen pop-up restaurantje!;) Wie komt er bij me eten?
