Mag ik even klagen?
Mag ik even klagen? Mag ik even zeuren? Zwanger zijn is gewoon soms verrekte stom. Om heel eerlijk te zijn, ik vind er helemaal niks aan. Dat hele leuke getrappel in je buik gaat over in keiharde kicks, draaien tot je darmen in de knoop zitten en je niet meer normaal naar het toilet kan. Mijn middenrif wordt door de baby in continue in mijn strot gedouwd. Dus waar ik voorheen soms het zuur kreeg van enkel mijn lieftallige partner heb ik nu chronisch het zuur. Mijn grootste hobby eten kan ik dus al een tijdje aan de kant zetten.
Iedereen om je heen lijkt bij de 12e week al wat te voelen en ik kwam aan kakken met bij de 21e week voor het eerst een bubbeltje. Heb jij er al eens van gehoord? Ik voel een bubbeltje? Een plopje? Wat een kolder. Als ik chinees heb gegeten of bij Tran heb ik de hele dag “gezellige” plopjes in mijn buik. Dat verschil voel ik echt niet.
Hebben we het al over schoenen met veters gehad? De grootste ellende. Hoe trek ik die dingen aan zonder mijn baby achter mijn longen te duwen? En wat dacht je van schoenen met hakken? Hahahahahaha. Schoenen met hakken. Wat zijn dat? Oh ja, in een vorig leven waren dat best grappig dingen. Op dit moment liggen mijn prachtige nieuwe laarzen ter waarde van een weeksalaris in een doos. Een avondje uit eten en geheid dat je partner ze van je lijf af moet pellen. En nee, daar is niks sexy’s aan. Ook dat was vroeger. Nu blijven er benen met enorme vochtkuilen over. Dus hou het maar bij Vans. Met klittenband.
Lingerie. Nu nog leuk die grote borsten. Voor wie er van houdt dan want ik kan er niks mee. Vind het maar rare dingen zo groot en in de weg zittend tot onder je kin. Maar oke, lingerie. Leuk. Tot je baby er is. En ja die enorme verbanden uit die “Blijde Doos” van de verzekering slijt je bij de vleet. En nee, die passen niet in een string. Want zo blij is je doos niet. Nee, die enorme kraamverbanden gaan in een prachtige grote slip van de Hunkemöller. Zo’n eentje van 5 voor een tientje. Die je kunt ophijsen tot aan je oksels. De komende maanden. Want daar past zo lekker je buikje in.
Dus je lichaam veranderd. En dat bedoel ik niet positief. En ik wil niemand voor de kop stoten maar sorry jongens, ik ben niet gewend om dik te zijn. Ik ben niet gewend om me om te draaien in bed met een “pas op, zwenkt uit” bordje om mijn nek. Ben gewoon al die dingen niet gewend. Ik irriteer me mateloos wanneer ik op wil staan uit de bank dat ik dan hijgend overeind kom. Ik kan niet wachten om gewoon weer mezelf te zijn maar uit ervaring weet ik dat dat ook lang kan duren. Ik huppel deze zomer niet strak in bikini over strand. Waarschijnlijk heb ik dan nog wel de tieten en de babybuik. Maar hee, weet je wat ik dan ook heb? Sushi. Wijn. Rood vlees. Al die geneugten waar ik me weer aan kan verzadigen. Grapje:) Ik bedoel natuurlijk het allerleukste, knapste, grappigste, mooiste baby’tje van de hele wereld. En dat is iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden en het beste van de hele wereld. Dus kom maar door met alle ongemakken, ik draag het met liefde, met vreugde en blijde verwachting:)
