Verandering.
Daar heb ik nog wel eens last van. Best wel vaak eerlijk gezegd. Bij mij gaat het zelfs zover dat ik in 12 jaar tijd al drie keer verhuisd ben. Vijf als je de tussenverblijfhuisjes mee rekent. Was echt niet mijn bedoeling maar het ging gewoon zo. Lag aan mijn veranderdrift. Ben er ook stellig van overtuigd dat het gedeeltelijk ook hormonaal is. Of anders periode gebonden. Want zeg nou zelf, er zijn steevast momenten waarop veranderdrift toeslaat. 1 januari bijvoorbeeld.
Stiekem kriebelt het al op 3e kerstdag. Die boom is niet meer zo leuk als de dag ervoor en al die rotzooi.. wat moet ik er mee? Weg ermee! Maar ik hou het onder controle tot 1 januari. Onder dwang. En dan ontploft er iets in mijn hoofd. Alles moet weg, alles moet eruit en alles moet opgeruimd. Na een intense dag geniet ik dan van mijn mooie lege huis. Maar het echte werk komt 2 januari. EINDELIJK zijn de winkels open! Verse planten worden ingeslagen, decoratie wordt vervangen voor nieuw stuff. Diepe kniebuiging voor alle sale, halleluja!
Een week later kom ik de trap af en kijk mijn woonkamer rond. Hmm, die pot staat daar niet zo mooi, dat ga ik eens even anders doen! Dus ik verplaats de pot. Maar nu komt die kandelaar niet meer zo goed uit. Ook een ander plekje. Dat kleed kan mooi bij de stoel en dan kan die lamp even een meter verder gehangen worden. Maar wat nou als ik die bank zo neerzet? Enig nadeel is dat de tv dan aan de andere kant van de kamer moet maar dat zou vast wel kunnen. Verdikkeme dat bruine tafeltje staat er niet zo mooi bij! Heb ik een oplossing voor. Ik race met de auto naar de Action (spreek uit als AACEETIEON) en koop een zwarte spuitbus. Een snuiteruitje voor op de tafel, een lading kinderspeelgoed en shitzooi verder reken ik de spuitbus af. €36,45 totaal. Die spuitbus is hier toch het goedkoopst? What ever. Tafeltje is mooi zwart geworden en ook een bloempot wordt even meegenomen.
Vol trots sta ik de laatste de kussens te decoreren als de man thuis komt. Hij loopt naar de voorkant om te kijken of hij op het goede adres is binnen gelopen. Ik ken de grap ondertussen. Hij vindt het niks, zie het aan zijn gezicht maar hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en zegt “mooi skat!” De rest van de avond is hij druk bezig alle snoeren weer op te bergen en televisies aan te sluiten.
Het komt altijd op als p**p*n. Altijd. Een wijziging van bank is nog wel het minste wat mijn veranderdrift kan veroorzaken. Ik moet eerlijk zeggen dat de indeling van mijn kamer niet veranderd is sinds ik hier woon. Hoe het nu staat is gewoon het fijnst! Tegenwoordig doet ik het anders, extremer eigenlijk. Ik heb het verven onder de knie gekregen. En het gaat me best lekker af al zeg ik het zelf. Soms heb ik een ruimte in één dag een complete metamorfose gegeven. Ik maak altijd hele plannen, in mijn hoofd. Want ik zou wel gek zijn als ik die deel want dan hoor ik alleen maar tegens en daar ben ik niet van gediend. En dan ineens, hoppa, doe ik het gewoon.
Naast het verven heb ik van de man boren geleerd en ook hameren en schroeven maak ik me mee uit de voeten. Dus ik wil nog wel eens wat gaan bouwen. Met sommige van mijn projectjes ga ik nog wel eens op mijn smoel want op Eigen Huis & Tuin lijkt het allemaal veel makkelijker dan in werkelijkheid. Een hoofdbord achter het bed bijvoorbeeld. Een kwestie van 3 plankjes tegen elkaar aan. Toch? Euhm, Maris het gaat toch iets anders. Maar dan heb ik altijd nog de man achter de hand die eerst in duidelijke termen uit dat ik de grootste dombo ben die op aarde rondloopt maar me uiteindelijk altijd uit de brand helpt. Wel nadat hij me in de bouwmarkt alle verkeerde spullen heeft uit laten zoeken, me keihard uitlacht, 15 x sukkel zegt en me laat smeken om zijn hulp. Dan doet hij alles voor me. Een engel is het.
