Winter.

Nope. Nee. No way. Never nooit niet zal ik een wintertype zijn. En laat ik mijn mening over wintertypes niet onder stoelen of banken steken: ik geloof niet dat wintermensen leuke mensjes zijn. Hoe dan? Je moet iets sadistisch hebben wil je de winter leuk vinden. Hetzelfde geldt voor mensjes die bij de tandarts werken. Klopt niet.

Laten we proberen iets leuks aan de winter te benoemen. Iemand? Zie je wel dat dacht ik al. NIETS! Het enige wat ik dan hoor is: Het is zo gezellig.. Wat is er gezellig? Met je snufferd op de fiets door de zeikende regen gaan met windkracht 600 tegen? ’s Morgens je teen buiten bed steken en dat die arme stakker zich per direct 360 graden omdraait? Die 1500 lagen die je jezelf of je kind aan mag trekken voordat je eens een keer naar buiten kan? Je bijkeuken die altijd vies is van de natte schoenen? Geef me geen groen licht om minpunten te uiten over de winter want ik ben niet meer te stoppen. 

Fyi: winters in Holland hebben we het over. Een Scandinavische of Oostenrijkse winter is vals spelen. Been there, done that. Fantastisch. Aanrader. Maar zo niet eerlijk. En na 3 dagen was ik het ook zat om me elke keer helemaal aan en uit te kleden.

Mensen hier komt een eyeopener: kaarsjes kun je ook in de zomer aansteken. En al wie van kaarsjes houdt is gek op warmte. En mensen die van warmte houden zijn zomermensjes. Dus. Dat.

Mijn dochter is een zomermensje. Kind naar mijn hart. Geboren in de zomer, net als haar moeder. We zijn allebei van de schitterende maand augustus, hoog zomerse genen. Zondagochtend worden we wakker en er liggen wel 3 hele sneeuwvlokken. Tijdens het buiten spelen in pyjama  (want ja je moet snel zijn anders is die fantastische sneeuw al weer weg) komt ze naar me toe en zegt: “Moeder, ik wil zo graag bloemen plukken, zullen we dat nu gaan doen?” Daar ga je dan, breek het hart van je kind door uit te leggen dat koning winter al het mooie vernietigd en we nog heel lang moeten wachten tot er weer bloemetjes zijn. “Maar moeder zullen we dan weer naar Frankrijk gaan?” vraagt ze. In haar hoofd is het daar altijd zomer. 

Geloof me kind, ooit gaan we het zuiden in. Voorgoed. Je moeder heeft al een bedrijfsplan gemaakt, ze moet het alleen nog even rendabel zien te maken, kleine bijkomstigheid. Oh en je vader overhalen, ook een dingetje. Dus voor nu spelen we in de steeds bruiner wordende sneeuw tot je er genoeg van hebt. Het waren 10 mooie minuten.

Binnen stook ik de open haard op tot het een graadje of 25 is. Heerlijk. Als ik thuis op blote voeten kan lopen dan overleef ik die 86 dagen tot de lente nog wel. Helemaal als ik de loterij win en de resterende winterweken door kan brengen op een wam eiland. Wish me luck