Tijd.

“Tijd is je grootste vijand.” De afgelopen tijd is dit al heel vaak tegen me gezegd. Ik wil altijd te snel, te vaak, te veel. Ik heb geen tijd.

Ik ben zo’n moeder die altijd net op tijd haar kind de school in brengt. Naar mijn mening net op tijd want ik kom precies achter de rij aan lopen, hoef ik dus mooi niet te wachten. Elke ochtend is de tijd mijn vijand en ik heb toch echt “maar” 1 kind. Ik heb mucho respecto voor alle moeders die hun kinderen keurig op tijd op het plein hebben, sommige met ook nog een baby op de arm en hun dochters met perfect gevlochten haren. Heb ik dus geen tijd voor. Die van mij heeft een paardenstaart. Heb ik net aan de tijd voor.

Ik vergeet ook vaak de tijd. Mijn groet als ik de deur uit ga? Tot zo! No way dat ik ga zeggen hoe laat ik er weer ben want dan ben ik de sjaak. Komt altijd wat tijd bij. Ditzelfde geldt voor aankomsttijd. Tel er maar wat extra tijd bij op. Ik kan altijd zoveel in een paar minuten. Denk ik. En dan komt de tijd weer om een hoekje kijken. Kak. Weer verloren van de tijd.

Kranstijd heeft geen eindtijd bij mij. Pas als we denken: dit wordt morgen echt pittig lastig, dan gaan we nadenken over naar huis gaan. We nemen er de tijd voor zal ik maar zeggen. Hoogtepunt van de week deze free therapiesessies met mi freundinnen. Als Maxima aan de deur zou staan op donderdag heeft ze dikke pech, donderdagavond is kranstijd. Brat Pitt maakt overigens wel een kansje.

Tijd nemen voor je vrienden, zelfs al wonen ze in Maastricht. Als ik er eindelijk de tijd voor heb genomen dan shinet mijn hartje like a diamond op de lange A2 terug naar huis. Vooral als deze tijd inclusief een portie slakken van Le Fernand was. De Hemel. 

Tijd nemen voor mijn man die zelf ook nooit geen tijd heeft. Ik neem graag de tijd voor hem, vooral als het aan tafel van de Red Sun is. Kan ik uren in zijn ogen kijken. Met m’n mond vol.

Op deze manier is tijd geen vijand maar een vriend, een gift, het extraatje in je leven. Maar ik moet het nog zo hard leren. Ik moet echt de tijd nemen om te leren de tijd te nemen.

Tijd nemen voor mijn kind. Net even een extra bladzijde lezen uit haar boek, een extra spelletje memory. Ze merkt het, uitgekookt monster dat ze is. Ze pakt niet een minuutje of wat, nee! Ze manipuleert een einde weg zodat ze alle tijd pakt. Heerlijk onbevangen egoïstisch alle tijd opeisen. Vooral als ze naar bed moet. Of naar school. Dan dringt de tijd weer.

<a