Het is weer zover. Nu verder dan ooit tevoren. Beschimmelde glazen waar waarschijnlijk ergens eerder deze week ijs in heeft gezeten. Kruimels, brood en ei resten… of wacht het kan ook een wrap geweest zijn. Nou goed, niet meer te achterhalen. Mijn bloed begint al te borrelen, het kookpunt stelt zich nog even uit, als mijn één-na-jongste dochter (K1) een oorverdovende serenade afsteekt. Deze keer niet “zullen wij een sneeuwpop maken?” of het welbekende “let it gooooo”, maar een jankballade die uit de badkamer lijkt te komen…. Oh crap! Why? Wat nu weer…. Grrrrr… Ik kijk even omhoog en slaak een zucht. Hardop zeg ik “gief mai kracht”.   Met…