“Dan bin je nou een mens”
‘Wat een kansloze opmerking’ dacht ik, toen ik in de ogen van mijn tante keek, die mij deze woorden toespeelde op mijn bruiloft. ‘Hoe dan?.’ Ben ik nu serieus meer mens omdat ik getrouwd ben? En wat was ik dan eerder met mijn 26 jaar? Een kind, een uit de hand gelopen meisje? Geen idee. Vanaf nu ben ik in ieder geval een mens. Geen idee of ik me daardoor nu ook anders moet voelen, maar dat ik me nu anders moet gaan gedragen, absoluut! Op Urk gaat men er toch wel vanuit dat wij vrouwen onze levenswijze ietwat aanpassen op het moment dat we getr… uhh een mens zijn. De regels worden strakker aangetrokken en de sociale controle is nog net wat scherper. Om 3 uur in de nacht in een kroeg hangen is nu een absolute no-go en al helemaal zonder je man. Andersom is dat echter geen probleem. Een man blijft gewoon een man en zal ook in geen geval als ‘mens’ worden aangesproken. Een setje bestaat uit een mens en een man, dat is de afspraak. Klaar. Een man ontleend zijn status dan ook niet uit zijn burgerlijke staat maar eerder uit zijn leeftijd heb ik het idee. Al moet ik zeggen dat mijn man dan ook niet echt een enorme verandering mee maakte op het moment dat hij trouwde. Boys will be boys. Wanneer de man uitvliegt uit hotel mama en neerstrijkt in zijn nieuwe nestje bij zijn vrouw, veranderd er weinig tot niets voor hem. Oké, hij moet ineens betalen voor zijn overnachtingen, in gas, licht, water en hypotheek. Maar voor de rest kan hij zijn leven blijven leven zoals hij gewend is. Zijn kleren worden gewassen, zijn eten staat op gezette tijden voor hem klaar en zijn bed blijft schoon. Waardoor hij alle tijd blijft houden om te werken, te gamen, te sporten en uit te gaan met vrienden. Voor mij als meid, die plotseling veranderd in een mens, is dat toch wel een ander verhaal. Ineens ben ik naast collega en partner, ook interieur verzorgster, kok, planner en ramenwasser etc. Maar toch, ik voel hem niet, dit is niet die verdieping die ik dacht te krijgen nu mijn status is veranderd. Nee, die verdieping komt pas veel later, iets minder dan 4 jaar later om precies te zijn. Als ik zwanger blijk te zijn van ons eerste kindje, dan ineens krijg ik het gevoel van verdieping in mijn vrouw zijn, van mijn mens zijn! Ik ervaar het meest magische waar alleen een vrouwenlichaam toe in staat is. Hoe er nieuw leven in mij groeit, hoe mijn lichaam veranderd en mijn mindset mee beweegt. Er is een ontwikkeling gaande, die al bijna 9 maanden aan de gang is. Ik leef in een vage roes van verwondering en ongeloof. Langzaam verander ik, ontwikkel ik, ontplooi ik, bereidt de natuur mij voor op intense verdieping van het vrouw zijn; het moederschap. Iets wat alle verstand te boven gaat, iets wat ik niet kan bevatten, beseffen of beschrijven, maar tsja, ik ben ook maar een mens!
Johanna van Slooten
Echtgenote en Mommy to Be
Eén reactie
Marijke Ras
Wat een heerlijke blog! Raar hè dat je daar ook pas echt achter komt als je dan zwanger bent.
Succes alvast ?