Pubers, plastic en het scheiden van andere prullaria
Ik scheid, jij scheidt, wij scheiden…. Er zál gescheiden worden.
Okay, laten we even bij het begin beginnen. Al gaat het wat moeilijk, typen met m’n iets te lange kerstnagels die er nog op zitten, maar dat is weer een heel ander onderwerp.
Afgelopen zomer waren we op vakantie in Kroatië. We hadden daar een huis gehuurd waarbij de gastvrouw op hetzelfde perceel woonde. Ze leidde ons rond en op een gegeven moment verdaagden we in het huis waar wij mochten verblijven. Er was een ietwat kleine taalbarrière, want mijn Deutsch is knap waardeloos en m’n Kroatisch was nog iets slechter….
Mevrouw was overigens wel heel duidelijk in iets wat ík zelfs kon verstaan. SCHEIDEN en ik bedoel niet scheiden als in echtscheiden (al heb ik het overwogen toen ik zag hoe fanatiek en serieus manlief dit nam), maar ze waren daar zeer zeer strikt in het scheiden van afval. Ik ben een grove scheider zoals in: statieflessen en appelmoespotten poer ik er uit, papier ook nog wel en grote plastic dingen wil ik nog wel in zo’n zak voor het plastic doen maar de rest gaat gewoon lekker de grijze in. Whoppaaa gooi maar in, lekker opgeruimd weer… immers?
Ik nam mevrouw -geen idee meer hoe ze heet- dus ook niet al te serieus en m’n man nam ik dus ook niet echt serieus (sorry ska, ik weet dat je dit leest), hij kent me langer dan vandaag en waarschijnlijk had die mevrouw dat al aan mijn bek gezien -m’n ietwat uitgestreken lachje met knikje of m’n wenkbrauwen- of dat ze mensen gewoon goed kan lezen, maar ze begon (ja serieus) ons afval na te kijken. Nee niet na te kijken, dat is een understatement, maar te controleren, uit te pluizen.
Met twee babies in de pampers en de nodige verschoningen voor de maandelijkse ongemakken van mezelf en twee pubers kan ik je zeggen dat ik not amused was. Aan de andere kant kon het me ook niet schelen verder, ik was op vakantie, zou daar drie weken blijven en daarna gewoon weer naar huis. Waar hebben we het over. Thuis zou ik gewoon weer de draad oppakken zoals ik gewend was, dus ik deed soort van m’n best en okay…. ook ik ging afval scheiden op vakantie.
Eenmaal thuis pakten we inderdaad allemaal gewoon weer de draad op. Het grove scheiden bleef ik volhouden. Niet omdat ik het nou zo leuk vond, maar anders red ik de twee weken gewoon niet met m’n grijze container. M’n mannetje daarentegen had eigenlijk de smaak wel te pakken, gelukkig voor mij ging hij die zondagnacht gewoon weer naar boord en het hele strikte scheiden werd een vage herinnering.
Tot op een donkere november avond…. (of december kan ook).
Ik open facebook en zie een verhitte discussie over het scheiden van afval, containers die uit zichzelf weg zullen lopen komende zomer, wat dacht de gemeente wel niet, ongedierte en nog meer van die ongemakken. Mijn hart begint een beetje sneller te kloppen. Ik dacht wat zouden ze nu weer voor horror scenario verzonnen hebben. Zoek origineel bericht, scrol scrol, zoom in) en ik zie een afbeelding met wat gekrabbel erbij. Ik stel mijn ogen wat bij, lees het nog een keer…. De grijze container die maar eens in de vier weken geleegd zal worden? PMD komt om de twee weken. Over de groene container zie ik niks staan, maar dat geeft niet, want die gebruik ik toch niet. Ik laat het even tot me doordringen…. Kijk nog eens naar het bericht… en zie dat het vanaf 1 april in zou gaan… Ha! Het is vast een 1 april grap!!! En na het bericht op diverse apps te hebben gezet, kwamen we tot de conclusie dat het vast en zeker om een 1 april grap moest gaan. Ik had nog wel één missie… ik moest het Urkerland zien te verduisteren waar dit bericht in staat. Ik bedoel, stel je voor dat manlief het leest.… zag het al voor me…. Het Kroatisch tafereeltje…. Manu die gewoon haar ding doet en the husband die thuis komt en vervolgens de container in duikt om te zien of ik het wel goed gedaan heb…. Neeeee we moeten kostte wat het kost dát zien te voorkomen….
Mission failed!
Ja hoor! Hij heeft het bericht gezien. Nou ja niet alleen gezien. Gezien, gehoord en gelezen!
Met een soort van blije blik in z’n ogen (zo’n blik die ík krijg bij het eten van chocola, shoppen van nieuwe laarzen of bij het scoren van een top outfitje in de sale) die blik dus… komt hij met een afval wijzer die hij op z’n telefoon gedownload heeft naar me toe en begint enthousiast voor te lezen.
Op dit moment had ik me natuurlijk allang voorbereid en heb zo een smoes of tien klaar waarom ik dus echt niet in aanmerking kom voor deze onzin.
Toch begint er iedere keer als ik iets weggooi, waarvan ik weet dat het niet thuis hoort in de grijze, een klein belletje te rinkelen. In gedachten hoor ik m’n man zeggen: “Manu dat moet in de groene, Manu zo red je het eerdaags niet met je grijze container hoor.” Even zucht ik en troost me met de gedachte dat als ik alles echt goed plat stamp en wel het plastic echt goed ga scheiden dat het wel móet lukken. Niet dus, die grijze blijft gewoon nokkievol zitten na twee weken.
Nooit had ik verwacht dat het zo zou gaan leven. De gemeente heeft dat ergens wel goed aangepakt om het al tijdig mee te delen. De ietwat eigenwijze Urker bevolking aan het idee te laten wennen.
Zelfs op de krans hadden we het erover… dat zegt dus al genoeg.
1 april. We hebben dus nog wat oefentijd. Hoe gaan we die oefentijd invullen; passief afwachten en aanklooien en hopen dat het allemaal met een sisser afloopt (soort van mijn stijl zeg maar) of…. Actief á la Greta Thunberg de wereld gaan verbeteren en scheiden van alle shitzooi, die we uiteindelijk allemaal zelf verzamelen. Ja ja beste mensen… believe it or not… Manu Thunberg herself, stands up against the rest of the world. -okay, ik overdrijf een klein beetje en ik ben ook helemaal niet zo fan van Greetje, maar jullie begrijpen me….-
Voor degenen die mij volgen op Social Media (en dan bedoel ik voornamelijk op THE instaGRAM) hebben inmiddels gezien dat ik een hoogstandje van techniek en design thuis heb gehaald. Een heuse prullenbak om in te scheiden. Plastic, gft (inclusief een biologisch afbreekbaar zakje), klein papier en restafval en niet te vergeten ook nog voorzien van een sensor. Het staat soort van niet heel erg lelijk in mijn keuken en omdat alles bij elkaar zit, staat het netjes en opgeruimd… just the way we like it.
Tja het zal uiteindelijk gerust ook wel gaan stinken en de fun en het nieuwtje zal er gerust wel afgaan, maar we hebben een begin, ook onze pubers en kleintjes beginnen.
Beginnen jullie ook?
3 reacties
Mieneke
Wat ben je toch ook weer een topper. Ik heb zelf tot 1 april de tijd om me voor te bereiden dat ik moet gaan scheiden. Kijk altijd in welke container er nog plek is. En welke container word als eerste op gehaald. ??
Janneke fruijtier
Ook hier een mooie nieuwe 3 vals prullenbak gekocht, en het helpt ,we krijgen de groene niet vol.iedereen succes
Ria pasterkamp
Was ook nooit zo fanatiekmaar met een mooie nieuwe prullenbak in huis ga ik er voor,leuk geschreven manu