Pubers. Pukkels. Puisten en Pus.

Dilemma: wel of niet mijn haar wassen. Het moet eigenlijk wel even. Ik ben een doucheverslaafde, maar m’n haar wassen haat ik. Niet om  het wassen maar om het daarna. Drogen, föhnen, stijlen of krullen. Werkelijkheid is dat als de knot eenmaal op mijn hoofd zit en ik laat het drogen, dat stijlen geen optie meer is. De bobbel van mijn staart zit er dan in. Op één of andere manier is het dan onmogelijk om er nog wat van te maken. Dus dan heb ik drie bad-hair-days. Doordeweeks kan me dat eigenlijk niet zoveel schelen.

Ik kies voor een sneldouche. Sproeien zonder haar te wassen. Ik bedenk me dat ik nog “even” naar de drogist zou voor de oudste. “Even”. Dat wordt hier al gauw uurtjes werk. Eer dat ik mezelf en de jongste twee telgen in het kleed heb is er aardig wat tijd verstreken. Helemaal als daar ook nog een voeding tussen komt. Plannen plannen plannen, maar vooral op tijd opstaan is het codewoord. Helaas ernstige fail op dat gebied. Vooral als ik eenmaal aan m’n bekkien zit ’s ochtends vroeg. Dan kost het  me moeite om daadwerkelijk op te staan en in actie te komen. Ik spreek mezelf ernstig en streng toe. Meestal lukt het dan wel hoor.

We zullen een poging doen. Met lichtelijke zweetdruppeltjes op het hoofd zet ik onze tweejarige dochter op de duo-wagen en ben ik klaar om te gaan. Yesss! Dat valt niet tegen. Maar noooo wat ruik ik. Aaaaaaargh! Potver de potver… gescheten!! Net nu ik de jassen, sjaaltjes en schoentjes aan heb. Ik kan het negeren, maar dat vind ik zielig…. Zucht. Ze zet het op een brullen. Inwendig brul ik ook.

Gelukkig wonen we niet zo ver van het winkelcentrum, dus ik ben er binnen vijf minuutjes. Waar hebben we het over….

Waar kwam ik ook alweer voor….

Ah, eerst maar even naar de Zeeman. Panty’s. Waar blijft die droge zomer die twee maanden geleden al voorspeld is dan hoef ik die dingen niet meer te halen. Voor nu kun je niet genoeg panty’s in huis hebben. De dames hebben dezelfde maat als ik dus daar hoef ik verder niet naar te kijken. Vroeger… als in een paar jaar geleden toen ze nog in de kindermaten zaten, kocht ik die duurdere panty’s voor mezelf. Die uiteraard veel lekkerder zaten en die je ’s avonds gewoon in de was deed en ze er ongehavend weer uitkwamen. Nu kan dat echt niet meer. Denk je dat ze kijken of ze panty’s van 15 euro of 1,50 aan hebben?? Dacht het niet. Dus ga ik voor de goedkope versie en mik ze ’s avonds in de bak als er een ladder in zit. Dus… zwart, bruin, huidkleur, we kunnen er weer tegenaan.

Oh ja, het Boekendal. Ik ben door mijn kaarten heen, dus zal even een nieuw stapeltje inslaan.

“Sloepie moe?” Ja, het Soetendal. Welk kind wil daar niet in. Aangezien ik zin heb in drop, ben ik snel te overtuigen. Dus ook maar even een zak met allerlei soorten. En nu ik er toch ben, kan ik de pot met toffees ook wel gelijk aanvullen. Eerst ff proeven. Ik vind ze gewoon allemaal lekker. Schep maar weer vol een zak. Een lolly voor m’n dolly en gaan maar weer.

Mmmm druiven. Het water loopt me in de mond. Ik koop even een trosje voor de weghap. Heerlijk zo’n groentewinkeltje. Een gezond sapje en ik praat mezelf aan dat dat echt wel compenseert met de snoep die ik net heb gekocht.

Bakkerij Brouwer. Grote verleiding. Advocaatcake. Soesjes. Lepelgebakjes. NEE! zeg ik streng tegen mezelf dat gaan we dus niet doen. Loop door. Waar was ik hier ook alweer voor?

Gesneden uien. Ja die was ik vergeten. Het is tegen mijn principes om buiten mijn wekelijkse boodschappen naar de appie te gaan, maar ik ga toch écht zelf geen uien snijden. Dan ruik ik de hele dag uien dus ik loop maar gewoon naar binnen en focus me op de gesneden uien. Scannen, pinnen, hoppa weer naar buiten.

Ik kijk op mijn telefoon om te checken wat de tijd is… Shit! Zo laat al? Ik zou even naar m’n zusje om een bakje. Gelukkig woont die ook dichtbij dus ben nog ruim binnen de marge om onbeschaamd een kopje koffie te scoren. Tevreden loop ik met een wagen vol benodigdheden richting het plan waar zuslief woont. Toch knaagt er iets dat ik wat ben vergeten. Ik kom er niet op. Negeer het knagende gevoel en loop door.

Een half uur later en twee kopjes koffie verder…

Ooooh. Ik moet weg. Snel pak ik de kids in. Wederom een beetje in tijdnood.

De drogist! Mijn dochter. Het was het einde van de wereld gister in de badkamer. Een klein oordeel. Grote frustraties en ellende. “Heb je dat al gezien? Ik verga van de puisten.” De oudste heeft inderdaad wat jeugdpuistjes. “Moe-hoe! Ik heb puisten! Er zitten witte puntjes op.” Alsof er een enge ziekte rondwaard, kijkt ook de tweede in de spiegel en ziet dat er op haar voorhoofd ook een soort van gebergte aan het opbloeien is. “Aaaah moe, ik heb een grote puist en ik zit er iedere keer aan! Gaat dat ook nog weg, straks komt er allemaal van die vieze witte pus uit” En als je denkt dat je alles gehad hebt zie ik bij mezelf ook het één en ander aan het jongeren op mijn gezicht. Uitknijpen?? Noooo way! Eh… dus wel. Knijpen, duwen en uiteindelijk een gehavende bek. Oh, mee-eters. Hmmm ik probeer nog uit te leggen dat het hormonaal is. Iets met pubertijd en maandelijkse dingetjes. Dat het superbelangrijk is om vaak je handen te wassen en niet aan je gezicht te zitten. ’s Ochtends en ’s avonds goed je gezicht schoon te maken. Fanatiek stonden ze een partijtje die smoeltjes af te boenen, resultaat: vuurrood en kurkdroog. Niet echt veel beter dus. Ik neem me dan ook voor om naar de drogist te gaan en reinigingsmiddeltjes te halen en een crème om het leed wat te verzachten voor de dames.  Voor mezelf heb ik het duurdere spul, die waar je een lening voor op moet nemen. Gelukkig een goede zorgverzekering die wat van de behandeling vergoedt.

Aangezien ik zelf dus ook redelijk actief ben als het komt op reinigen, smeren, reinigen en nog meer smeren vond ik vrij snel iets wat voor die leeftijd geschikt is. Zo. Crisis afgewend. Alles in de pocket. Nu maar hopen op een pukkel-, puist- en pus-vrij leven. (hoop doet leven immers?).