Pubers

Als vader van 3 kids in de leeftijd van 16, 25 en 26 weet ik vrij veel van pubers en hun puberaal gedrag af.

De oudste steekt al een kop boven me uit en ik ben toch echt niet één van de kleinsten. Nu was hij niet zo daverend moeilijk om mee om te gaan, zo niet mijn twee dochters. Maar wat alle drie betreft, in hun ogen is er niets ergers dan ouderwets denkende ouders.

Op tijd thuis? Wat is dat? Op tijd op bed? Ja, dacht het niet. Luisteren schijnt nou niet bepaald hun sterkste kant te zijn. 

Nu ben ik zelf de hele week van huis (chauffeur buitenland) dus voor mij valt het nog enigszins mee. Voor de andere helft van mijn trouwboekje moet het veel erger zijn, die zit er tenslotte de gehele dag in. Zelf heb ik er alleen in het weekend mee te maken. (Hoezo toleranter?)

Wat te denken van de telefoon? Een onmisbaar instrument in ons dagelijkse bestaan, helemaal voor pubers. Ooit heeft een nichtje van me eens geroepen, toen ze haar telefoon nergens kon vinden; “MIJN HELE LEVEN STAAT OP DAT DING!!!” Achteraf lag ie gewoon op haar kamer binnen handbereik.

Mijn jongste kan er echter ook wat van. Oortjes in, YouTube op haar scherm en ze is volledig van de wereldbevolking afgesloten. Wat dan wel weer eigenaardig is; ze heeft Facebook van haar telefoon verwijderd. “Ach joh, dat is zoooooo 2017……” Nee, Instagram is het tegenwoordig. Wat dáár nou aan is? Maar ja, wie ben ik?

Ook zoiets. Douchen. Hoe vaak we ook roepen, schreeuwen, bulderen; “Er moet nog meer volk in!”, een uur is zomaar voorbij.

Klusjes doen voor ons. Oei. Moeilijk. Het wordt uiteindelijk gedaan maar je moet niet vragen hoe. Pasgeleden moest de auto uitgezogen worden. Gevraagd: “doe jij dat even?” Jaaaahaa, dat doe ik!. Een paar uur later stapt de vrouw in de auto, is het nog niet gedaan. “Ja, vergeten, kan toch?”

Qua muziek moet ik ook vaak het onderspit delven. Ouderwetse troep, wat is dáár nou aan? Je leeft nog in de middeleeuwen zeggen ze dan. Alsjeblieft, daar kun je het mee doen. Al moet ik wel zeggen, dat m’n tweede aardig wat raakvlakken heeft met mij. 

Drie kids. Verschillende levensopvattingen, ideeën en eigenaardigheden maar alle drie op zijn/haar eigen manier kanjers. Ik zou ze voor geen goud willen missen. 

De jongste heeft 2 weken geleden gala gehad op school. Een prachtige jurk, haar in de krul, sindsdien bril- loos (ze draagt nu lenzen), haar prachtige ogen komen eindelijk tevoorschijn. Dan zie je wat een prachtige meid het is en je beseft dat ook zij op weg is naar de volwassenheid. 

Een ouderwetse, zeurende, niet begrijpende maar toch trotse daddy die het gevoel heeft: “ik was en ben niet altijd makkelijk maar het zit helemaal goed!”