De Loedermoeder.

Na 5 jaar een televisie te hebben gedeeld in huize Kramer was ik het zat. Mijn man en ik zaten soms ademloos met Joyce te kijken naar de zoveelste My Little Pony aflevering. Een tweede televisie was voor mij absoluut niet nodig, dus besloten we een Ipad te kopen. Deze is na een week al niet meer weg te denken puur omdat ik hem gebruik uit eigenbelang. Wanneer ik s ’nachts thuis kom uit mijn late dienst en graag wat langer wil slapen is Mr. Ipad mijn grootste vriend. Joyce is een half uur zoet en ik kan mijn slaap inhalen. Wanneer ik Joyce haar haar doe schuif ik gretig het zwarte kastje onder haar neus. Geen gejank, geen gestribbel heerlijk!
Nu is het echt niet zo dat ze de hele dag boven dat kastje zit te zeveren, want hij staat ingesteld op een uur. Maar oh wat heb ik er profijt van.
En dat is niet het enige…

Ik ben die moeder die nou eenmaal een hekel heeft aan de kinderboerderij. Terwijl ik mijzelf zit te verkneukelen op een bankje heeft dochterlief alleen maar oog voor de racekarretjes, niks geen dieren voeren of geitjes tellen.

Ik ben de moeder die mijn kind zoet houd in een supermarkt met wat lekkers. Haar zonder pardon naar de ballenbak bonjourt. Of haar op de grond laat liggen bij een uitbarsting over een donut.

Ik ben de moeder die haar oppas op een voetstuk heeft staan, wanneer ik naar mijn vriendinnenavondjes kan.

Ik ben dus verre van perfect en dat is maar goed ook, want het is al lastig genoeg om de ballen hoog te houden als moeder, collega, familie en vriendin.